Wij gebruiken cookies op de website. Analytische cookies laten ons geanonimiseerd zien hoe men de website gebruikt. Met die inzichten monitoren en verbeteren we fsin.nl. Lees meer

Ik ga niet akkoord

Wie is de BMW van de Foodsector?

Al sinds de eerste auto van Karl Benz in 1871 door de straten reed, werd er opgekeken tegen autobezitters. Aan het begin van de twintigste eeuw waren het enkel de rijken die zich een auto konden veroorloven. Langzaam maar zeker werd de auto accessible voor iedereen, maar nog steeds gaf een gelikte bak je aanzien en statuur. Dat tijdperk eindigt, en een nieuw tijdperk heeft zijn intrede gedaan… Het tijdperk van Food.

9 juni 2015 - Food is statussymbool, food is lifestyle en food is fashion. Waar we onszelf vroeger onderscheidden door onze kleding en trots waren op onze auto’s en eigen huizen, kleuren jonge generaties dit op een andere manier in. Auto’s hoeven we niet meer te bezitten; zo lang we er maar in kunnen rijden wanneer dat nodig is.

Status halen Millennials uit andere dingen. Onze manier van eten, koken en wat we eten is er één van. Het geeft ons een gevoel van status. (Onze manier van omgaan met) Food zorgt er voor dat we ergens bij kunnen horen - maar ook dat we ons ergens van kunnen onderscheiden.

 

Passie en echtheid

Deze jonge generatie is op een zoektocht. Een zoektocht naar echt. Echt eten, echte mensen, echte verhalen, echte persoonlijkheden. We willen geraakt worden door echtheid. Door echte mensen, oprechte liefde, door eenheid, familie en bovenal passie. Want dat komt van binnenuit, en is dus werkelijk echt.

Dit uit zich ook buiten de foodwereld. Vorige week keek ik even de Britse TV-serie Britains Got Talent, en heb nog nooit zo vaak de zinsnede ‘your personality shines through’ voorbij horen komen in één uitzending. We worden enthousiast van de verhalen van echte mensen. Geen perfecte mensen, maar echte mensen.

Mannen mogen ook weer authentiek man zijn. Baarden zijn al een paar jaar uit het verdomhoekje gehaald en staan weer in de schijnwerpers. Ook snorren laten we staan (voor het goede doel natuurlijk: Movember). Zelfs vrouwen worden al jaren aangemoedigd om weer ‘echt vrouw’ te zijn door middel van (onder andere) Dove-campagnes over ‘echte schoonheid’.

 

Foodambachten zijn ‘echt’

Wat moet onze sector hiermee? Food is bij uitstek de plaats waar tig vormen van echtheid samen komen. Een paar weken geleden was ik met een groep supermarktondernemers in New York. Midden in Chelsea Market zag ik alle oude food-ambachten samenkomen. Broodbakkers; koffiebranders; Japanners met enorme kreeften die ter plekke gegrild en verkocht werden. Ik voelde mijn Millennial-bloed gelijk sneller stromen. Razend enthousiast was ik. Terwijl kreeft absoluut niet op mijn lijstje met favoriet eten staat, en ik ook niet van koffie houd. Maar het zien van al die ambachten bij elkaar deed me toch watertanden. Het moest wel lekker zijn, al houd ik er niet van.

 

Trendtrechter 

Waar komt die zoektocht naar echtheid vandaan? Als ik onze trendtrechter erbij pak, zie ik aan de basis van deze food-trend meerdere ontwikkelingen staan. Bijvoorbeeld technologische ontwikkelingen. Vrijwel alles is terug te vinden op internet. We zijn gewend geraakt aan het feit dat we overal alles van kunnen weten. Dat leidt ertoe dat we transparantie belangrijk vinden.

Tegelijkertijd zijn consumenten teleurgesteld door sommige grote bedrijven. Er zijn teveel voedselschandalen geweest die aantoonden dat het niet allemaal goed zit in de keten.

De consument heeft zo een wantrouwen ontwikkeld richting alles wat groot is. Programma’s als de Keuringsdienst van Waarde en de Wilde Keuken gooien olie op dit wantrouwens-vuur. Zo ontstaat er een tegenpendel – een roep om echt. Om eten dat we kunnen traceren, herleiden en waar we aan kunnen relaten.

 

Relaten en delen

Maar het gaat verder dan dat. Door de opkomst van Social Media zijn we gewend geraakt om te delen. We delen dingen waar we trots op zijn, die we bijzonder vinden en mensen of producten die we in de schijnwerpers willen zetten omdat er simpelweg zo’n bijzonder verhaal aan vast zit.

We delen echter alleen dingen die ons raken! En alles wat gewoon, massaal en onherkenbaar is raakt ons niet. Dat zet bedrijven die het altijd moesten hebben van massa en kiloknallers op 1-0 achterstand.

De koek wordt de komende decennia alleen maar kleiner: van een groeiende bevolking (dus groeiende volumes) kunnen we hier in Nederland weinig verwachten. Extra omzet komt dus met name door onderscheidend gedrag waardoor je marktaandeel stijgt. En die extra waarde moet niet gecreëerd worden (dat is immers niet echt), maar van binnen uit ontstaan. Want dan komt de boodschap over. Zo krijg je geen klant, maar een fan.

Dit is in de foodwereld belangrijker dan in welke andere sector ook. Waarom? Alle oude ambachten komen samen in food en er is dus een enorme echtheids-potentie. De consument is volop bezig om eten centraal te zetten in zijn leven. Eten wordt een levensstijl. Met eten geeft hij kleur aan zijn identiteit en laat hij zien wie hij is. Zoals we dat vroeger met onze strakke BMW deden (OK… misschien nog steeds wel eens).

 

De nieuwe BMW/Rolls Roys/Audi’s

De vraag is dan wie dit in de Foodwereld het beste doet. Welke outlet, fabrikant, grossier, cateraar of andere schakel kleurt Food & Lifestyle in Nederland of overzees het beste in? Is het La Place? Eataly? Google? Vapiano? Shake Shack?

Ik doe een klein voorzetje met dit onderstaande videootje van Chipotle. Een keten die ‘echtheid’ hoog in het vaandel heeft staan en daarom de juiste noten raakt wat betreft Food & Lifestyle. Be inspired!

Wie zijn volgens jou de BMW’s, Rolls Royces en Audi’s van de foodsector? Post het in een reactie, en wie weet lever jij de case aan voor ons volgende FSIN-dossier!

Inga Blokker
Inga Blokker
Directeur van het FSIN en directeur The Food Research Company

Kan je iemand helpen met dit artikel? Deel het!